Portrety Rilkego
Emil Orlik 1896
Najsłynniejsza bodaj karykatura młodego René Rilkego autorstwa Emila Orlika, pochodząca z roku 1896.
Emil Orlik 1896
Jesienią roku 1896 Rilke przenosi się z Pragi do Monachium, gdzie podejmuje studia na tamtejszym uniwersytecie. Nawiązuje też liczne nowe znajomości, szczególnie wśród artystów i pisarzy. Poznaje wówczas m.in. poetę Wilhelma von Scholza oraz kompozytora Oskara Frieda. W ich towarzystwie sportretował Rilkego Emil Orlik.
Helmuth Westhoff 1901
Portret Rilkego pędzla Helmutha Westhoffa (1891-1977), brata Clary Rilke-Westhoff. Obraz namalowany około roku 1901.
Clara Rilke-Westhoff 1905
Dzieła sztuki są zawsze owocem życia w zagrożeniu, wynikiem podążania za doświadczeniem aż do ostatecznego końca.
Anna Schewitz-Hellmann 1905
Frapujący portret Rilkego naszkicowany wiosną roku 1905 podczas pobytu poety w sanatorium Weißer Hirsch opodal Drezna przez pochodzącą z Rygi artystkę Annę Schewitz-Hellmann.
Paula Modersohn-Becker 1906
Zadziwiający, nieukończony portret Rilkego pędzla Pauli Modersohn-Becker, malarki, którą poznał poeta w roku 1900 w kolonii artystycznej Worpswede. Artystka pracowała nad obrazem w Paryżu od maja 1906 roku, w czerwcu Rilke odmawia dalszego pozowania do portretu. „Wyznanie niewierności”.
Marie Taxis 1910
„Nad wyraz sympatyczny, szalenie nieśmiały, lecz pełen towarzyskiej ogłady oraz rzadko spotykanej szlachetności. Niemal od razu zaczęliśmy rozmawiać jak dwoje starych, dobrych przyjaciół”. Tak oto wspomina księżna Marie von Thurn und Taxis swoje pierwsze spotkanie z poetą, do którego doszło w Paryżu w grudniu roku 1909. Rok później księżna szkicuje ołówkiem subtelny portret swego Dottor Serafico.
Loulou Albert-Lazard 1916
Portret Rilkego namalowany przez jego przyjaciółkę Loulou Albert-Lazard w czerwcu roku 1916 w Rodaun. Poeta pozował do obrazu w pawilonie, który specjalnie na tę okazję oddał mu do dyspozycji Hugo von Hofmannsthal. Jego żona Gerty postarała się o kilka żółtych i liliowych, zdobionych brokatem zasłon, służących jako tło.
Emil Orlik 1917
Rilke sportretowany przez swego przyjaciela z lat młodzieńczych, pochodzącego z Pragi Emila Orlika, malarza i rysownika, autora kilku wybornych karykatur poety. Jemu właśnie poświęcił Rilke swe studium „Ein Prager Künstler” z roku 1899.
Emil Orlik 1917
W roku 1917 podczas pobytu w Berlinie Rilke przyglądał się wraz z Gerhartem Hauptmannem próbie generalnej jego sztuki Winterballade w reżyserii Maxa Reinhardta. Emil Orlik uwiecznił tę scenę na słynnym rysunku (od lewej: Reinhardt, Hauptmann, Rilke oraz żona Hauptmanna, Grete).
Baladine Klossowska 1920
Mniej znany, rzadko publikowany portret Rilkego, naszkicowany przez Baladine Klossowską w roku 1920.
Baladine Klossowska 1922
Rilke sportretowany przez Baladine Klossowską, przyjaciółkę z lat szwajcarskich (matkę sławnego Balthusa). To właśnie Merline pomogła poecie znaleźć i urządzić jego ostatnią siedzibę Château de Muzot. I to ona napisze: „Je t’aime tant que je peux te laisser!” oraz „Vous êtes toute ma vie”.
Baladine Klossowska 1925
Podczas ostatniego pobytu Rilkego w Paryżu w roku 1925 Baladine Klossowska naszkicowała swój najlepszy bodaj – a z pewnością najbardziej melancholijny – portret poety.
Leonid Pasternak 1928
„Rilke w Moskwie”, jeden z nielicznych olejnych portretów poety, namalowany przez Leonida Pasternaka już po śmierci Rilkego, w roku 1928, na podstawie dwóch szkiców ołówkiem, sporządzonych w roku 1900 w trakcie drugiej podróży poety do Rosji.
Clara Rilke-Westhoff 1936
Dziękuję, Kochana, za wszystkie słowa, które kierujesz do mnie, dźwięczą one we mnie i trwają w oczekiwaniu na następny list, i zawsze przepełnia mnie brzmienie Twego głosu.