Słowa i obrazy
Żegnając się wiecznie…
Któż to nas tak odwrócił, że cokolwiek
byśmy czynili, jesteśmy w postawie
odchodzącego, kiedy na ostatnim wzgórzu,
co mu raz jeszcze całą ukaże dolinę
rodzinną, staje, ogląda się, zwleka —
tak my żyjemy żegnając się wiecznie.
— Rilke w Elegiach duinejskich, przeł. M. Jastrun
Gustave Courbet „Léman au coucher du soleil”, 1874