Krajobrazy Rilkego
Toskania
To przerażające: po innych krajach ludzie podróżują rozsądnie. Często pozwalają, aby kierował nimi przypadek, odkrywają piękne i zaskakujące rzeczy i mnóstwo radości w sposób obfity i dojrzały spada im prosto z nieba. We Włoszech zaś przebiegają ślepi obok tysięcy cichych piękności ku tym oficjalnym osobliwościom, które ich najczęściej tylko rozczarowują.
— Rilke na kartach Dziennika florenckiego, przeł. B. Antochewicz
Camille Corot „Les Denicheurs Toscans”, 1855-1865
Niejeden już raz ziemia italska mnie porywała i uwodziła na wyżyny, z których boleśnie spadałem, dlatego może to i dobrze, że teraz znajdzie się przy mnie ta młoda artystka, kobieta, która ani jako twórczyni, ani z żądzy życia nie tęskniła za tym południowym krajem, gdyż jej północna uczuciowość z nieufnością traktowała tę zbyt otwartą, iskrzącą blaskiem wspaniałość Południa…
— Rilke w liście do Lou Andreas-Salomé, przeł. W. Markowska
William Merritt Chase „Widok Fiesole”, 1907